Behoeftig
Feb 16th, 2010 | By De Bloggers | Category: Features, Over Liefde, Wormgaatjes
Veel mensen starten een relatie vanuit een behoeftigheid: wat mis ik? Wat heb ik nodig? “Ik heb een partner nodig in mijn leven, dan komt alles goed. Dan ben ik niet meer eenzaam en alleen, dan ben ik geliefd, gewild, word ik gewaardeerd, heb ik iemand om voor te zorgen.” Van daaruit vormen ze hun beeld van wat ze willen wat liefde is. Komen ze iemand tegen, dan bekijken ze die vanuit dat perspectief. En gaan vervolgens voorbij aan wat er is, en bouwen op basis van wat ze willen wat er is.
Als de partner dan toch niet (helemaal) in de behoeftigheid voorziet, niet past binnen wat je wil dat er is, ontstaat onvrede – of erger. Die kan allerlei vormen aannemen. Je stelt je afhankelijk op van de ander. Doet hij of zij niet wat jij verwacht, dan voel jij dat als niet oke. De ander bepaalt in wezen hoe jij je voelt.
Je richt je volledig op het realiseren/in stand houden/vervolmaken van het beeld van de liefde dat je hebt en vergeet vervolgens jezelf. Je ziet de ander als het missende stukje van de puzzel. Dan haal je het ontbrekende deel van jezelf van buiten, in plaats vanuit jezelf
Je zoekt iemand die in jouw ‘liefdesbeeld’ past. De delen die niet helemaal sluitend zijn, denk je in de loop van de tijd wel bij te kunnen schaven.
Mooie post, over een boeiend en (denk ik) voor iedereen confronterend onderwerp!
Je stelt behoeften als iets negatiefs. Dat een relatie met iemand ‘de gaten in je leven’ moet opvullen. Dan heb je het over geliefd zijn, gewild en gewaardeerd. Ik zie het iets anders. Natuurlijk is het zo dat een relatie ervoor zorgt dat je het gevoel krijgt dat je geliefd bent. Maar dat is ook zo bij vrienden. Voor vrienden kun je ook zorgen.
Een relatie begin je, nee ik, generaliseren is nooit verstandig in een discussie… Een relatie begin ik op dezelfde manier als een vriendschap. Ik kom iemand tegen en vind diegene interessant op de een of andere manier. Ik verdiep mij in die persoon, op verschillende manieren, omdat de persoon de ‘behoefte om te leven’ vervult. En dat bedoel ik niet zo diep en filosofisch als dat misschien overkomt. Met de behoefte om te leven bedoel ik alle dingen die ervoor zorgen dat ik de dag door kom, dat ik aan het eind van de dag kan zeggen ‘Dit was voor zover dingen nuttig zijn, een nuttige dag.’.
De enige manier om een dag goed te besteden is door deze in te vullen met plezierige dingen. Dit kan van alles zijn, de natuur, je werk, en zeker ook omgang met vrienden en een eventuele relatie. Mensen zijn kuddedieren en ik denk dat generaliseren hier dus wel mag: iedereen heeft relaties nodig (relaties met vrienden, een relatie met je partner, een relatie met een God, wat dan ook). Maar dat is een andere discussie, terug naar de relatie met een partner.
Wanneer ik een relatie met iemand begin, dan is dat om een aantal dingen ‘veilig te stellen’. Ik ben namelijk heel erg anti-vreemdgaan. De enige eis die ik stel aan een relatie, is dat mijn partner voor mij kiest wanneer het gaat om een bepaald niveau van intimiteit. Dat heb ik nodig, en dus is dat een behoefte van mij die een relatie moet vervullen.
Alle punten die je opsomt in je tweede zin, die ben ik in dit geval al voorbij. Ik ben de relatie niet gestart uit de behoefte, maar ik voelde me geliefd en gewaardeerd en wilde dit vastleggen. En dat vastleggen is bij mij dus tegen een vriendin zeggen, waarmee je meer bent gaan delen dan met andere vrienden, dat je een relatie aangaat en dat dit betekent dat jullie de enige twee zijn die bepaalde dingen met elkaar delen.
Eigenlijk schrijf je in je blog niets wat niet klopt, alleen voor mij gaat het niet op die manier. Wanneer ik van mijn relatie weet dat ze voor mij gekozen heeft, ben ik niet bezig met het bijschaven van ‘de delen die niet helemaal sluitend zijn’. Want ondanks die delen, hebben we immers toch voor elkaar gekozen.
Even een stukje ‘de ware’ erbij halen: Ik geloof niet dat zoiets bestaat. Ik geloof dat iedereen waarmee je een bepaalde intimiteit deelt (bij mij is dat seks, maar die ‘grens’ kan natuurlijk ook ergens anders liggen) en waar je van houdt, een goede partner kan zijn. Het ‘in stand houden van een relatie’ bestaat bij mij uit twee dingen, de eerste is die gedachtegang. Natuurlijk kom ik in mijn leven mensen tegen die vrienden worden en waar ik een bepaalde relatie mee ontwikkel, die richting ‘een relatie’ gaat. Maar wanneer ik op dat moment tegen een vrouw heb gezegd ‘Ik geef om je en wil bij jou zijn’, dan zal zo’n vriendschap niet verder gaan dan een goede vriendschap. Dat wil niet zeggen dat vriendschappen daarna minder waard zijn. Het betekent wel dat mijn partner weet dat ik bij haar zal blijven en dat ik met haar iets speciaals deel.
Het tweede punt waar ‘in stand houden van een relatie’ heeft te maken met de reden waarom je uiteindelijk een relatie bent aangegaan. Ik ga een relatie aan, omdat ik ben gaan houden van een persoon en de manier waarop die persoon in het leven staat en met haar leven omgaat.
“Je zoekt iemand die in jouw ‘liefdesbeeld’ past. De delen die niet helemaal sluitend zijn, denk je in de loop van de tijd wel bij te kunnen schaven.”
Ik vind:
“Je vindt iemand die in jouw ‘liefdesbeeld’ past. Wanneer er bij je partner (onvrijwillig) dingen veranderen, waardoor je partner niet meer lekker in haar/zijn vel zit, dan moet je daar aan werken. Geef je partner de vrijheid om te doen en zijn wie zij/hij wil zijn. Verander de situatie zodat je beide de personen kunt zijn waaruit oorspronkelijk de relatie tot stand is gekomen.
Wat wij onder liefde verstaan: liefde is er voor iedereen, onzelfzuchtig, zonder voorwaarden, zonder verwachtingen, zonder vaste vorm. Zodra je een ‘eis’ stelt, al dan niet uit een zekerheidsbehoefte, heb je al een beeld gecreëerd van de liefde waarbinnen je geliefde moet vallen. Voldoet je lief daar niet aan dan past ze niet in het beeld. Boosheid (“Wat doe je me aan?”), ongelukkig gevoel, einde relatie..?..
Heb je geen beeld van de liefde en je partner wil of doet iets wat je raakt, dan kun je onderzoeken waardoor dat gebeurt. Je kunt dan besluiten dáár iets aan te doen, of aan de vorm van de relatie. Belangrijk verschil: je leeft van binnen naar buiten, ofwel je legt het niet bij de ander (hij/zij heeft niets misdaan), je gunt het hem/haar vanuit je hart zonder jezelf tekort te doen. Op deze manier is er alle vrijheid voor ontwikkeling: voor beide partners individueel en voor de relatie.