Loyaliteit
Feb 20th, 2010 | By De Bloggers | Category: Features, Over Liefde, Wormgaatjes
Als je leeft vanuit wat je wil wat liefde is, is liefde een rationeel besluit: “Bij deze man/vrouw ga ik blijven”. Op het moment dat er iets aan het opbloeien is, beslis je al: “Dit is mijn partner.” Je kijkt niet meer naar wat het is. Je laat het niet vrij in de zin van: “Ik zie wel, als het er is of ontstaat, dan is het oké”, maar “Ik ga een relatie aan”. Je kijkt naar de ander zoals je wil dat hij/zij is. Je kijkt naar de relatie zoals je wil dat hij is. Je kijkt naar de liefde zoals je wil dat ze is. Allemaal vastomlijnd van vorm, en allemaal buiten het hier en nu.
Dan komt loyaliteit op de plek van liefde. Loyaliteit waarop je een beroep kunt doen. “Geen zin om mee te gaan naar de familiereunie? Dat kun je niet maken! Je bent toch mijn partner?” Hiermee ontneem je jezelf de keuze om trouw te blijven aan jezelf.
Je kunt het verhaal over liefde en loyaliteit doortrekken naar allerlei andere banden.
Neem bijvoorbeeld je familie: “we zijn broer en zus, dus…” “We zijn ouder en kind, dus….” Je wilt een liefdevolle en zorgzame moeder zijn, dus…. Niks ‘dus’, je moet kijken naar wat er werkelijk tussen jullie beweegt, naar wat er is. En niet naar wat je wil dat er is, of wat er zou moeten zijn.
Ik blijf het ‘raar’ vinden hoe je sommige dingen beschrijft.
Wanneer je een relatie aangaat, op welke manier dan ook, dan mag je sommige dingen van elkaar verwachten. Als ik in een relatie met een vrouw kijk naar wat er werkelijk tussen ons is, dan is dat liefde en houden van. En dat betekent dat ik met haar naar haar familiereünie ga. Benader je dat als “loyaal zijn aan”, dan zit er iets niet goed. Je gaat mee, omdat je weet dat het heel veel voor haar betekent.
Als je naar relaties blijft kijken met de instelling “Niks ‘dus’”, zul je nooit dicht bij iemand komen te staan en BLIJVEN staan. Want geen enkel mens is perfect, en geen enkel mens is precies hetzelfde. Er zullen altijd zaken zijn die voor de ene persoon in de relatie belangrijker zijn dan voor de ander.
Benader je het geheel zoals ik denk dat jij hier beschrijft, betekent dat je niets kunt verwachten van de ander. En in mijn ogen stelt een relatie dan weinig voor. Ik ga naar de house-warming van een goede vriend, omdat een nieuw huis een grote gebeurtenis is en die vriend het leuk vind om zijn nieuwe plekje aan iedereen die hem dierbaar is te laten zien. Ik vloek niet in het huis van mijn ouders, want ik weet dat ik ze daarmee pijn doe als ik het wel doe. Ik ga mee met mijn vriendin naar haar familiereünie, want ik weet dat ik haar daarmee een plezier doe.
Wij zien het verschil tussen liefde en loyaliteit als volgt: doe je het ECHT 100% vanuit je hart, dan doe je het vanuit liefde. Komt het niet uit je hart, maar je doet het met tegenzin (het ‘hoort zo’ om naar de house-warming van een goede vriend te gaan) dan is het loyaliteit. Vraag die je kunt stellen bij loyaliteit is: Hoe liefdevol is het voor jezelf en die goede vrien(in) om met onoprechte gevoelens aanwezig zijn op zijn/haar house-warming?